فیشینگ به تلاش برای به دست آوردن اطلاعاتی مانند نام کاربری ،گذر واژه، اطلاعات حساب بانکی و مانند آنها از طریق جعل وبگاه، آدرس ایمیل و مانند آنها گفته می شود.

قانونگذار به موجب فصل سوم بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی فیشینگ را جرم انگاری کرده است.

به موجب ماده 740 کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی که اشاره به سرقت رایانه ای دارد:

هرکس به طور غیر مجاز داده های متعلق به دیگری را برباید چنانچه عین داده ها در اختیار صاحب آن باشد به جزای نقدی از یک میلیون ریال تا بیست میلیون ریال و در غیر این صورت به حبس از نود و یک روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج میلیون ریال تا بیست میلیون ریال یا هردو مجازات محکوم خواهد شد.
توجه شود قانونگذار بیان داشته، در صورتی که مرتکب عین داده ها را در اختیار صاحب آن قرار ندهد مشمول تشدید مجازات خواهد شد.
همچنین به موجب ماده 741 قانون مذکور که اشاره به کلاهبرداری مرتبط با رایانه دارد:

هرکس به طور غیر مجاز از سامانه های رایانه ای یا مخابراتی با ارتکاب اعمالی از قبیل وارد کردن داده ها یا مختل کردن سامانه، وجه یا مال یا منفعت یا خدمات یا امتیازات مالی برای خود یا دیگری تحصیل کند علاوه بر رد مال به صاحب آن به حبس از یک تا پنج سال یا جزای نقدی از بیست میلیون ریال تا یکصد میلیون ریال یا هردو مجازات محکوم خواهد شد.
پس اگر شخصی از طریق فیشینگ مالی را به وسیله سامانه های رایانه ای یا مخابراتی تحصیل کند به مجازات ماده مذکور، توسط مرجعی که جرم در حوزه ی آن واقع شده است، محکوم خواهد شد. لکن عدم موفیقت در بردن مال، موجب تحقق بزه شروع به کلاهبرداری است.

این جرم صرفاً از طریق فعل واقع شده و صرف دروغ به تنهایی موجب تحقق آن نمی شود، بلکه می بایست مانور متقلبانه نیز وجود داشته باشد.

فیشینگ به تلاش برای به دست آوردن اطلاعاتی مانند نام کاربری ،گذر واژه، اطلاعات حساب بانکی و مانند آنها از طریق جعل وبگاه، آدرس ایمیل و مانند آنها گفته می شود.
قانونگذار به موجب فصل سوم بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی فیشینگ را جرم انگاری کرده است.

محمد امین پاکرو_ کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی