به گزارش استیناف– دستور خط پایه و اساس نحوه نگارش در قالب های مختلف نوشتار و نویسندگی، در تمامی حوزه ها از نگارش رای و لایحه گرفته تا تالیف کتاب یا رساله و نامه ی عادی اداری و نحو آن است.

وفاداری و رعایت دستور خط صحیح در نوشتار باعث می شود که از سویی نویسنده تکلیف خود را از حیث چگونگی نگارش بداند و از سوی دیگر مخاطبان نیز هنگام مطالعه ی اثر، با دیدن سیاق های گوناگون نگارشی و یا وجود واژگان، عبارات و ترکیبات ناصحیح و نامانوس، دچار آشفتگی ذهنی نشوند.

طبعاً فقدان دستور خط مشخص و یکسان، باعث خواهد شد فعالان عرصه نویسندگی از هر جنسی که باشد، در نحوه نگارش واژگان، ترکیبات، عبارات و جمله ها، هر یک بر اساس سلیقه و دانش خویش عمل کنند که محصول نهایی، مطالبی مغشوش، مخدوش و ملال آور خواهد بود.

از همین روی انتشارات استیناف قصد دارد در این قسمت تحت عنوان دستور خط فارسی، قوانین کلی و عمومی نگارش را که رعایت آن ضروری و اجتناب ناپذیر است برای هر کس که قلم به دست می گیرد و اراده نوشتن دارد، به صورت مستمر بیان کند.

املای صحیح واژگان، پیشوندها و پسوندها

دستور خط فارسی- قسمت چهارم

تر و ترین همواره جدا از کلمه ی پس از خود نوشته می شود، مگر در کلمات زیر:

بهتر، مهتر، کهتر، بیشتر، کمتر

– ها (نشانه جمع) در ترکیب با کلمات به هر دو صورت (پیوسته و جدا) صحیح می باشد:

کتابها/ کناب ها

باغها/ باغ ها

چاهها/ چاه ها

کوهها/ کوه ها

گرهها/ گره ها

اما در موارد زیر جدانویسی الزامی است:

1. هرگاه بعد از کلمه های بیگانه و نامانوس بکار رود:

مرکانتیلیست ها، فرمالیست ها

2. هنگامی که بخواهیم اصل کلمه را برای آموزش یا برای برجسته سازی مشخص کنیم:

کتاب ها، باغ ها، متمدن ها، ایرانی ها

3. هرگاه کلمات پردندانه (بیش از سه دندانه) شود و یا به “ط” و “ظ” ختم شود:

پیش بینی ها، حساسیت ها، استنباط ها، تلفظ ها

4. هرگاه جمع اسامی خاص مدنظر باشد:

سعدی ها، فردوسی ها، مولوی ها، هدایت ها

5. کلمه به های غیرملفوظ ختم شود:

میوه ها، خانه ها

یا به های ملفوظی ختم شود که حرف قبل از آن حرف متصل باشد. 

سفینه ها، فقیه ها، پیه ها، به ها

یاسر میرزاجعفری