U

دستور خط فارسی/ املاء صحیح واژگان/ قسمت سوم
دستور خط پایه و اساس نحوه نگارش در قالب های مختلف نوشتار و نویسندگی، در تمامی حوزه ها از نگارش رای و لایحه گرفته تا تالیف کتاب یا رساله و نامه ی عادی اداری و نحو آن است.
دستور خط پایه و اساس نحوه نگارش در قالب های مختلف نوشتار و نویسندگی، در تمامی حوزه ها از نگارش رای و لایحه گرفته تا تالیف کتاب یا رساله و نامه ی عادی اداری و نحو آن است.
وفاداری و رعایت دستور خط صحیح در نوشتار باعث می شود که از سویی نویسنده تکلیف خود را از حیث چگونگی نگارش بداند و از سوی دیگر مخاطبان نیز هنگام مطالعه ی اثر، با دیدن سیاق های گوناگون نگارشی و یا وجود واژگان، عبارات و ترکیبات ناصحیح و نامانوس، دچار آشفتگی ذهنی نشوند.
طبعاً فقدان دستور خط مشخص و یکسان، باعث خواهد شد فعالان عرصه نویسندگی از هر جنسی که باشد، در نحوه نگارش واژگان، ترکیبات، عبارات و جمله ها، هر یک بر اساس سلیقه و دانش خویش عمل کنند که محصول نهایی، مطالبی مغشوش، مخدوش و ملال آور خواهد بود.
از همین روی انتشارات استیناف قصد دارد در این قسمت تحت عنوان دستور خط فارسی، قوانین کلی و عمومی نگارش را که رعایت آن ضروری و اجتناب ناپذیر است برای هر کس که قلم به دست می گیرد و اراده نوشتن دارد، به صورت مستمر بیان کند.
املای صحیح واژگان، پیشوندها و پسوندها
دستور خط فارسی- قسمت سوم 
به در موارد زیر پیوسته نوشته می شود:
1. هنگامی که بر سر فعل یا مصدر بیاید (همان که اصطلاحاً ” بای تاکید” خوانده می شود.)
بگفتم، بروم، بنماید، بگفتن ( = گفتن) 
2. به صورت بدین، بدان، بدو، بدیشان به کار رود. 
3. هرگاه صفت بسازد:
بخرد، بشکوه، بهنجار، بنام
به در سایر موارد جدا نوشته می شود: 
به برادرت گفتم، به سر بردن، به آواز بلند، به سختی، منزل به منزل، به نام خدا
تبصره- حرف “به” که در آغاز بعضی از ترکیب های عربی می آید از نوع حرف اضافه فارسی نیست و پیوسته به کلمه بعد نوشته می شود:
بعینه، بنفسه، بشخصه، بذاته، مابازا
– هرگاه نون نفی، میم نهی، بر سر افعالی که با الف مفتوح یا مضموم آغاز می شوند (مانند انداختن، افتادن، افکندن) بیاید، الف در نوشتن حذف می شود:
بینداز، نیفتاد، میفکن
– بی همیشه جدا از کلمه پس از خود نوشته می شود، مگر آنکه کلمه بسیط گونه باشد. یعنی معنای آن دقیقاً مرکب از معانی اجزای آن نباشد:
بیهوده، بیخود، بیراه، بیچاره، بینوا، بیجا
یاسر میرزاجعفری
نرخ دیه سال 1402

نرخ دیه سال 1402

با ابلاغ رئیس قوه قضائیه نرخ دیه سال ۱۴۰۲ اعلام شد.

تفاوت عبارت متهمِ فاقد پیشینه کیفری با متهم فاقد پیشینه موثر کیفری

تفاوت عبارت متهمِ فاقد پیشینه کیفری با متهم فاقد پیشینه موثر کیفری

متهمِ فاقد پیشینه کیفری است با متهم فاقد پیشینه موثر کیفری است، عباراتی اند که در گواهی عدم سوء پیشینه با آنها روبرو می شویم. درحالیکه شاید در وهله اول به نظر برسد هیچ تمایزی میان این دو عبارت وجود ندارد.