به گزارش استیناف– ۱۷۴ سال پیش در چنین روزی، بیستم محرم سال ۱۲۶۸ هجری قمری؛ «میرزا تقی خان امیر کبیر» از صدارت عزل شد. او یکی از بزرگترین رجال سیاسی ایران در دوره قاجار بود و برای مدتی، صدراعظمی ناصرالدین شاه را به عهده داشت.

امیرکبیر فردی مستقل، با ایمان، دانش پرور و فرهنگ دوست بود و یکی از بانیان اصلاحات و ترویج اندیشه‌های مترقی در زمینه‌های تعلیم و تربیت و فرهنگ در ایران به شمار می‌رود.

او در راه سربلندی مردم ایران تلاش بسیاری کرد و طی دوران صدارت خویش، خدمات و اصلاحات بسیاری انجام داد. امیر کبیر سعی فراوان داشت که از دخالت‌های بیگانگان در امور کشور جلوگیری کند و به غارت و چپاول اموال و ثروت‌های ملی توسط اشراف و زورمندان پایان دهد. از مهمترین اقدامات او می‌توان به تاسیس مدرسه دارالفنون، نشر و ترجمه کتب مفید و انتشار روزنامه‌های علمی و فرهنگی اشاره کرد. شخصیت مستقل و غیر وابسته امیرکبیر و نیز تلاش او در راه اعتلای ایران، خشم و کینه قدرت‌های خارجی و عوامل داخلی آن‌ها را برانگیخت و سرانجام فشار‌ها و توطئه‌های این دشمنان داخلی و خارجی او، شاه قاجار را وادار به عزل، تبعید و در نهایت قتل امیرکبیر کرد.