به گزارش استیناف– صرف وجود قرابت نسبی میان اهداکننده و کودك حاصل از اهداي جنین موجب نمی شود تا استرداد کودك به صاحبان گامت امکان پذیر شود.

چنانچه اهداکنندگان جنین با تقدیم دادخواست، صدور حکم مبنی بر استرداد طفل متولد از تلقیح مصنوعی (اهداي جنین) را درخواست کنند، آیا این دعوا قابل استماع است؟ مستند نظریه چیست؟

اداره حقوقی قوه قضائیه در پاسخ چنین بیان داشته است:

اولاً، ماده 3 قانون نحوه اهداي جنین به زوجین نابارور مصوب 1382 که مقرر میدارد: «وظایف و تکالیف زوجین اهداگیرنده جنین و طفل متولد شده، از لحاظ نگهداري و تربیت و نفقه و احترام نظیر وظایف و تکالیف اولاد و پدر و مادر است» صریح در آن است که قانونگذار بین زوجین اهداگیرنده و فرد متولد شده از جنین اهدایی رابطه ي نسبی قائل نشده و به تأسی از مشهور فقهاي معاصر این فرد را ملحق به صاحبان گامت (اسپرم و تخمک) کرده است.

ثانیاً، صرف وجود قرابت نسبی میان اهداکننده و کودك حاصل از اهداي جنین موجب نمی شود تا استرداد کودك به صاحبان گامت امکان پذیر شود.

به نظر می رسد اهداگیرندگان برابر ماده 3 مذکور قانوناً داراي حق حضانت هستند و اخذ کودك تحت حضانت از ایشان و واگذاري آن به هرکس دیگري از جمله صاحبان اسپرم و تخمک، تابع مقررات مربوط به سلب حق حضانت از دارنده آن است.