ماده‌ی ۶۵۵ قانون آیین دادرسی کیفری، صورت الکترونیکی یا محتوای الکترونیکی را به‌ شرط رعایت ساز و کار‌های امنیتی، همانند سند و نوشته‌ی مکتوب قابل استناد می داند.

در تبصره ۱ آن ماده مقرّر شده است که هیچ‌ گاه نمی‌توان صرفاً به‌ لحاظ شکل یا نحوه‌ی تبادل اطلاعات الکترونیکی، از اعتبار بخشیدن به محتوا و آثار قانونی آن خودداری نمود.

همچنین مقنن در ماده‌ی ۶۸۵ قانون مذکور تصریح کرده است که:

اگر داده‎های رایانه‌ای توسط طرف دعوا یا شخص ثالثی که از دعوا آگاهی ندارد، ایجاد یا پردازش یا ذخیره یا منتقل شود و سامانه‌ی رایانه‎ای یا مخابراتی مربوط به‌نحوی درست عمل کند که به صحت و تمامیت، اعتبار و انکار ناپذیری داده‎ها خدشه وارد نشود، قابل استناد است.

بنابراین، در صورتیکه به طریق دیگری، اصالت و ساختگی‌ نبودن ادله ی الکترونیکی و یا اسنادی همچون اسکرین‌ شاتِ مورد استناد برای قاضی احراز شود، می‌تواند بر مبنای آن قضاوت کند.