طی سال های اخیر ،باورها در مورد کرامات انسانی روز به روز رنگ باخته و تاسف بارتر آن که واژه فقر منشا افول حقوق شهروندی شده است.

این عوامل به کمک عوامل دیگر سبب شده تا در برهه کنونی زندگی اجتماعی ،فروش جنین و نوزاد به صورتی بی رویه و لجام گسیخته رواج یابد که در این میان رد پای زنان کارتن خواب ، معتاد به مواد مخدر سنتی و صنعتی و قربانی آسیب های اجتماعی را می بینیم که به جهت پاره ای مشکلات ناشی از شرایط سخت زندگی ، جنین خود را قبل از وضع حمل به افراد فاقد صلاحیت و دلالان پیش فروش می کنند و این خلایق معصوم که نقشی در سرنوشت خود ندارند در معرض آسیب های متعدد اجتماعی قرار می گیرند و اغلب آنها در دام باندهای سود جوی متکدیان گرفتار می آیند.
هرچند خرید و فروش کودک در جامعه ما جرم است و قانون حمایت از کودکان و نوجوانان را داریم و ماده ۳ قانون مذکور بیان می دارد : هرگونه خرید ، فروش ، بهره کشی و به کارگیری کودکان به منظور ارتکاب اعمال خلاف از قبیل قاچاق، ممنوع و مرتکب حسب مورد علاوه بر جبران خسارت وارده به شش ماه تا یکسال زندان و یا به جزای نقدی از ده میلیون ریال تا بیست میلیون ریال محکوم خواهد شد.
ولی به نظر می رسد خرید و فروش نوزاد مشمول موضوع ماده قانون مذکور نبوده و عنوان نوزاد از طفل مورد پیدا نمی کند تا مشمول ضمانت اجرای قانونی شود.
در علم پزشکی نوزاد به شیرخوارگی گفته می شود که در ۲۸ روز اول زندگی باشد اما کودک یا بچه به انسان خردسال گفته می شود.
به نظر می رسد در این زمینه با خلا قانونی کیفری و حقوقی مواجه هستیم که این امر بر تورم فعالیت های مخالف نظم عمومی و اخلاق حسنه دامن زده است.

محمدامین پاکرو_ کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی