هر چند قراردادنویسی یک امر تخصصی است اما این را باید دانست که نوشتن قراردادها، فارغ از موضوع خاص هر یک از آنها تابع اصولی است.

مرسوم است که معولا ساختار قرارداد ها را در دو بخش شکلی و ماهوی مورد بررسی قرار می دهند.

بخش اول شامل ظاهر قرارداد است که مواردی نظیر اندازه متن، ادبیات حقوقی فونت و مواردی از این دست را در بر می گیرد. بخش دوم آن نیز ماهیت قرارداد را در خود جای می دهد و شامل مواردی چون موضوع و مبلغ قرارداد، تعهدات طرفین، خاتمه قرارداد و حل اختلافات می شود. در ادامه این یادداشت ها، هر دو بخش را با تفصیل بیشتری مرور خواهیم کرد.

بخش اول – ساختار ظاهری و شکلی قرارداد

– ترجیحا عنوان قرارداد در تمام صفحات درج شود.

– تمام متن قرارداد با فونت و اندازه یکسان نوشته شود.

– تیتر هر ماده با اندازه ای متفاوت و توپر (bold) باشد.

– شماره صفحه ذیل همه صفحات باشد. بهترین نوع شماره گذاری جزء از کل یا همان شماره صفحه فعلی از تعداد کل صفحات است تا از کم و زیاد شدن صفحات جلوگیری شود.

– جدول امضای طرف های قراردادی ذیل همه صفحات درج شود تا در مواقع لزوم ، بتوان به سادگی مسئولین قرارداد را شناسایی نمود.

– بین خطوط و متن قرارداد فاصله اضافی و غیر ضروری وجود نداشته باشد. در این صورت امکان هر نوع سوءاستفاده از فضاهای خالی قرارداد به حداقل می رسد.

– جای خالی در متن قرارداد وجود نداشته باشد.

– بهتر است از کاغذ های رنگی جهت پرینت صفحات قرارداد استفاده شود تا از هر گونه حذف یا اضافه به متن قرارداد جلوگیری گردد.     

ستاره ایوبی– وکیل داگستری